سایت رسمی مهیار علیزاده – نمی‌دانم ولی انگار به عنوان یک رفيق به او عادت كرده ام. اگر گاهی سوالی داشته باشم، مشورتی بخواهم، درد و دلی يا چه می دانم اگر پيدايش نكنم و چند كلام با او اختلاط نكنم انگار آرام نمي‌گيرم. اين نمی‌تواند فقط نقش يک خواننده باشد. البته شايد گروهی گمان كنند كه بحث خواننده‌سالاری يا به به و چه چه از يک چهره است كه اكثر كارهای باكلام من با همكاری او است. از آلبوم «حريق خزان» بگيريد تا سريال «پرده نشين» و همين آلبوم «دخت پری‌وار»، به اين آثار كنسرت‌های داخل و خارج را هم اضافه كنيد كه روا هم می‌شود كلی خاطره و سفر.

ولی نه، بحث رفاقت است و اخلاق، بحث خوب برای هم خواستن است.  صحبت معرفت و خيلی چيزهای ديگر كه من از عليرضا به عنوان برادر بزرگتر ياد گرفتم. اين را برايش می‌نويسم تا به نحوی از بودنش قدردانی كنم.

ممنون كه حضور داری و تولدت مبارک صدای دوست داشتنی ايران.

کلید واژه: علیرضا قربانی ، مهیار علیزاده ، یادداشت